บทเรียนจากความผิดหวัง...

ไม่รู้ว่าขึ้นต้นแบบนี้จะเชยไปมั้ย... กับคำกล่าวที่ว่า ของทุกอย่างมันมีสองด้านเสมอ ขึ้นอยู่กับว่าจะมองมันยังไง...

มีสุข... ก็ต้องมีทุกข์
มีพบ... ก็ต้องมีจาก
มีเริ่ม... ก็ต้องมีเลิกรา

และ...

มีสมหวัง... ก็ต้องมี ... ผิดหวัง...

เป็นของธรรมดา...

ทั้งที่รู้ว่าเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิต ที่ใครๆ ก็ต้องพบเจอ...

ทั้งที่รู้ว่า คนที่ไม่เคยล้ม คือคนที่ไม่เคยก้าวเดิน... คนที่ไม่เคยทำผิดพลาด... คือคนที่ไม่เคยทำอะไรเลย... คนที่ไม่เคยผิดหวัง... ก็คือคนที่ไม่กล้าแม้แต่จะมีความหวัง

ทั้งที่รู้ว่า ในชีวิตที่ผ่านมายี่สิบห้าปีแล้วนี้... ผ่านความผิดหวังมานับไม่ถ้วน และก็รู้อีกว่า... แต่ละครั้งนั้น ล้วนมีบทเรียนที่หาค่าไม่ได้แอบซ่อนอยู่หลังความเสียใจ...

แต่ถึงรู้อย่างนั้น... มันก็ยังอด "สะเทือน" นิดหน่อย ไม่ได้จริงๆ ความผิดหวังที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน ดูจะยิ่งใหญ่เกินจริงทุกครั้งไป คงเป็นเพราะเรายังไม่หลุดออกมาจากมันกันแน่นะ...

สิ่งที่ทำไ้ด้... คงทำได้แค่ให้เวลากับความผิดหวังซักพักเล็กๆ.... แล้วก็ต้องถอนตัวขึ้นมา มองย้อนกลับไปในสิ่งที่เราทำพลาดไว้ ว่าเราขาดอะไรอยู่.... ต้องทำอะไรให้ดีขึ้นบ้าง เปลี่ยนวิกฤตเป็นโอกาส เปลี่ยนความผิดหวังให้เป็นบทเรียน .... เหมือนทุกๆ ครั้งที่เคยผ่านมา

ใครบางคนเคยบอกไว้ว่า ชีวิต บางทีก็เหมือนรอขึ้นรถเมล์... ถ้าเราพลาดคันนี้ อย่างน้อยเราก็รู้แล้วว่าทำไมเราถึงตกรถ... เราลืมโบกรึเปล่า หรือเราเหม่อลอย หรือบางทีเรายืนไม่ตรงป้าย.... พอรู้อย่างนี้ คราวหน้าจะได้ไม่ทำ... คันหน้าจะได้ไม่พลาดอีก

....

ขอจบด้วยเพลงเก่าๆ... ที่เนื้อหายังคงใหม่อยู่เสมอ... นะครับ

อย่ายอมแพ้ (อ้อม สุนิสา)

หากวันนี้เราล้มลงยังคงลุกขึ้นได้ใหม่

ก็ยังคงมีหนทางถ้ายังมียิ้มสดใสก้าวไป

อย่าหวั่นไหวหวาดกลัว

พร้อมทนทุกข์หมองหม่น

ผจญความมืดหมองมัว

ไม่กลัวจะฝันถึงวันใหม่



หากวันใดอ่อนแอท้อแท้อย่าหวั่นไหว

ขอให้ใจไม่สิ้นหวัง

ปัญหาแม้จะหนัก ก็คงไม่เกินกำลัง

อย่าหยุดยั้งก้าวไป


ขออย่ายอมแพ้ อย่าอ่อนแอแม้จะร้องไห้

จงลุกขึ้นสู้ไป จุดหมายไม่ไกลเกินจริง

....

เป็นกำลังใจให้คนเดินทางทุกคนครับ....

ทำ web... อะไรดี

เมื่อวานนนี้...ได้มีโอกาสไปงานสัมมนา Next E-Business Model 2.0 ที่จัดโดย ThaiVenture.com ร่วมกับ มหาวิทยาลัยรังสิต ได้ข้อคิดอะไรดีๆ หลายอย่างทีเดียว เลยอยากจะเอามาแบ่งปันกัน

สำหรับ developer ทั้งหลายที่อยู่ในโลกของการเขียน application โดยเฉพาะ web application ทั้งหลาย ... เคยกันมั้ยครับ กับการที่มีความรู้สึกว่า อยากทำเวบดีๆซักเวบ... แต่ไม่รู้จะทำอะไรดี ก็ได้แต่ใช้บริการชาวบ้านชาวเมืองเค้าที่มีเวบดีๆ ใหม่ๆ มาให้เราเล่นเรื่อยๆ

... พูดอีกอย่างหนึ่งก็... ไอเดียตัน ไม่รู้จะทำอะไรดี...

ลองมาแชร์ไอเดียกันนิดนึงครับ ความจริงแล้วการสร้างอะไรใหม่ๆ ขึ้นมา เราไม่จำเป็นที่จะต้องเริ่มจากศูนย์ทั้งหมด แต่ยังสามารถเอาสิ่งที่มีอยู่แล้วมาต่อยอดได้อีก (synthesis) ลองคิดดูแบบง่ายๆ ที่สุดในการสร้าง web application ขึ้นมาก็คือ ... ลองมองไปรอบๆ ตัว แล้วดูว่ามีอะไรบ้าง เช่น

หนังสือพิมพ์

ร้านค้าปลีก

ทีวี, วิทยุ

ไดอารี่

ร้านหน้งสือ

Music Shop

สภากาแฟ

แล้วก็เอามาทำเป็น web ซะ... ดูดีมีระดับ เป็นอีกทางเลือกหนึ่งให้กับผู้คนโลกไซเบอร์ กลายเป็น

Online Newspaper

Online Shopping

e-TV / podcast

Diary Online

Online BookStore

iTune

Webboard

ต่อมา... เรามาว่ากันถึงการสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ ดูบ้าง ถ้าจะพูดถึง concept ในยุค web2.0 กำลังเฟื่องฟู ก็ต้องพูดว่า "Web 2.0 - Make our life easier" คือถ้าจะหาอะไรใหม่ๆ ก็ต้องดูด้วยว่า ไอ้สิ่งที่จะทำเนี่ย มันช่วยให้ชีวิตใครดีขึ้นบ้าง... หรือช่วยลดค่าใช้จ่ายอะไรลงได้บ้าง ค่าใช้จ่ายเหล่านี้เค้าเรียกกันว่า Transaction Cost ครับ ตัวอย่าง Transaction Cost ก็มีดังต่อไปนี้

Fix cost of exchange - คือ ค่าใช้จ่ายทั่วไปเวลาซื้อของ เช่น ใบเสร็จ อุปกรณ์ใส่สินค้า packaging ฯลฯ

Search cost - ประมาณว่า กว่าผู้ผลิตกับผู้บริโภคจะเจอกันได้เนี่ย ต้องเสียค่าใช้จ่ายต่างๆ เช่น ค่าเดินทาง

Information cost - ค่าใช้จ่ายและเวลาในการค้นหาข้อมูล

Monitoring cost - ค่าดูแลรักษาและจับตาดูมาตรฐานของสินค้า เช่น ถ้าเราซื้อไก่จากฟาร์มเราต้องคอยตรวจสอบว่า จะมีครั้งไหนเค้าให้ไก่หวัดนกมาบ้างรึเปล่า เป็นต้น

คราวนี้ เราก็ต้องคอยมองหาว่า เวลาเราสร้างระบบขึ้นมาอำนวยความสะดวกให้แก่ผู้คนเนี่ย มันลด Transaction cost เหล่านี้ไปบ้างมากน้อยแค่ไหน...

พอได้ไอเดียกันบ้างมั้ยครับ ... อันนี้เป็น opening ของสัมมนาคราวนี้ เอาไว้จะทยอยๆ เอามาเล่าให้ฟังอีก

Building Trust

วันนี้... ผมได้ข้อคิดดีๆ ที่จำได้ง่ายๆ เกี่ยวกับการสร้าง Trust ในชีวิตการทำงาน...

"Trust " ก็คือ ความเชื่อมั่น และความไว้วางใจในการทำงาน แนวทางหนึ่งในการสร้าง Trust คือการใช้หลัก 4C ดังนี้

Credit คือการ มี "เครดิต" ในที่ทำงาน นั่นคือ เราพูดอะไรออกไป ต้องทำให้ได้อย่างนั้น ไม่โกหกหลอกลวงใคร

Communication มีความสามารถในการสื่อสาร... เอ้า ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ นะครับ สื่อสารเก่ง ก็คือ เวลาพูดต้องชัดเจน มีประสิทธิภาพ ถูกคน ถูกที่ ถูกเวลา แล้วยังต้องฟังเก่งด้วย ไม่ใช่เอาแต่พูดอย่างเดียว

Consistence คือ ความเสมอต้นเสมอปลาย สม่ำเสมอ คงเส้นคงวา หรืออีกมุมนึงคือต้องมี "ความจริงใจ" เอาง่ายๆ ว่า ถ้าเราทำดีกับใครแค่ตอนจะใช้ประโยชน์จากเขา... นานไป ใครจะเชื่อใจเรา

Care สุดท้าย... คือ เราต้องใส่ใจในทุกๆ อย่าง care งาน care คน และ care องค์กร เมื่อเราใส่ใจกับทุกๆสิ่ง ก็จะทำให้ทุกอย่างออกมาดี รวมทั้งสุขภาพจิตเราก็จะดีไปด้วย

สรุปจาก คอลัมน์ ถอดรหัสธุรกิจ ใน กรุงเทพธุรกิจรายสัปดาห์ ฉบับ วันที 4-10 พ.ค. 2550

โดนตัดไฟ (ภาคจบ)

วันนี้ก็โทรไปตามเรื่องอีกครั้ง... ด้วยความเสียวว่าจะโดนตัดไฟอีกรอบ เจ้าหน้าที่คนใหม่มาตามเรื่องให้... คุยกันเกืิอบยี่สิบนาที.... แฟกซ์เอกสารไปมา...

สุดท้าย... ความผิดเราเอง ที่จ่ายค่าไฟไปด้วย Reference number ผิดเดือน (จ่ายผ่านเน็ตน่ะครับ) คือเอา Ref.No. ของเดือนที่แล้วใส่ไปให้... ก็โอเค... ยอมรับว่าเป็นความผิดของเราเองที่ไม่รอบคอบ แต่เจ้าหน้าที่ที่เราคุยด้วย เค้าก็ทำอะไรไม่ได้นะ ประมาณว่า เป็นช่างไฟ ต้องให้เราโทรไปเคลียร์กับแผนกการเงินเอาเอง...

ไม่เป็นไรครับ... งานนี้เราผิดเอง ก็... โทรไป...

"สวัสดีค่ะ..."
"สวัสดีครับ.. คุณ .... ใช่มั้ยครับ"
"ค่ะ"
"มีเรื่องรบกวนครับ คือผมจ่ายค่าไฟโดยใช้ Reference Number ผิดเดือนน่ะครับ คือใส่ของเดือนก่อนน่ะครับ" ... ในใจคิดว่า ควรจะโอเคแล้ว เพราะเจ้าหน้าที่คนก่อนบอกว่าจะเอาเอกสารมาให้ แล้วจะคุยเปิดเรื่องให้ก่อน

"ค่ะ...แล้วไงคะ" ... อ้าว.. กรรม... หรือว่าหน่วยงานมันใหญ่ เลยยังมาไม่ถึง.. ไม่เป็นไรน่ะ...

"ก็... จ่ายผ่าน internet น่ะครับ แล้ว พอใส่เลข Reference ผิดเดือน ก็เลยเกิดความผิดพลาด ผมเลยถูกตัดไฟน่ะครับ"

"ค่ะ... แล้วไงคะ" ... เว้ย... กรรมซ้ำสอง ... เค้าฟังอยู่รึเปล่าน้า... หรือว่ากินส้มตำอยู่...

"ก็.. ช่วยรบกวนเคลียร์ให้หน่อยน่ะครับ ผมเช็คกับทางธนาคารแล้ว เงินมาถึงการไฟฟ้าแล้ว"

"ค่ะ.... คือ คุณชำระเงินเกินใช่มั้ยคะ" .... ใช่รึเปล่าฟระ...

"ก็... คงใช่มั้่งครับ เพราะใส่เลขเดือนก่อนไป แล้วมันจ่ายซ้ำสองหน"

"ค่ะ... แล้วไงคะ".... แว๊กกกกกก ไอ้เราว่าจะมาคุยแบบใจเย็นๆ เจอแบบนี้ เย็นด้วยไม่ไหวแล้วเฟร้ย...

"ก็ช่วยเคลียร์ให้หน่อยครับ เพราะเงินมันถึงการไฟฟ้าไปนานแล้ว"

"อ๋อ.... คุยกับคุณ xxx แล้วน่ะค่ะ ..." อ้าวเฮ้ย... คุยแล้วทำไมต้องให้ตรูอธิบายฟระเนี่ย "... คุณต้องมาทำเรื่องขอเงินคืนด้วยตัวเองนะคะ"

คุยกัน... ไปซักพักนึง... อยุ่ดีๆ เจ๊แกก็ถึงบางอ้อขึ้นมา

"อ๋อ... แบบนี้เค้าไม่เรียกว่าชำระเกิินนะคะ เค้าเรียกว่าใส่เลขอ้างอิงผิด ต้องเรียกให้ถูกต้องนะคะ"...

เอาเว้ย... ความผิดตูอีก แล้วนี่ไม่ได้บอกรึไงครับว่าผมใส่เลขผิดเป็นเดือนก่อนเนี่ย ...

...เงียบไปพักใหญ่ ... ไอ้เราก็รอประมาณว่าเค้าจะพูดอะไรต่อ... สุดท้าย เราเองที่ทนไม่ไหว

"แล้วผมต้องทำอะไรบ้างครับ"
"ก็... มาที่นี่ หรือว่า จะให้ทางดิฉันทำเรื่อง xxx xxxxx xxx xxxx ให้มั้ยล่ะคะ เอาอย่างนั้นมั้ย" ... โห ยอมรับว่าจำไม่ได้ครับว่า เค้าพูดว่าอะไร แต่รางๆ พอจะเดาได้ว่า ให้ทางเค้าจัดการให้เสร็จเลยแบบไม่ต้องไปเอง...

"แปลว่าผมไม่ต้องไปเองใช่มั้ยครับ..."
"ค่ะ... จะเอามั้ยคะ" เฮ้อ.... ไม่เอาได้ไงล่ะเนี่ย แต่ที่งงคือ ทำไมต้องถามเราด้วยกับเรื่องแบบนี้ ถ้าเคลียร์ให้ลูกค้าได้เอง ก็น่าจะเป็น choice ที่ make sense อยู่แล้ว ... หรือว่ามี extra payment

"แล้วผมต้องจ่ายอะไรเพิ่มมั้ยครับ"
"ไม่ต้องค่ะ" ....

เฮ้อ.... please do เลยครับพี่น้อง... เหนื่อยกับการคุยแล้วอ่ะ... สุดท้าย เสียเวลาติดต่อทั้งหมดไปเกือบสี่สิบห้านาที... เหมือนกับไปวิ่งเรื่องให้เค้าเองเลย...

กรี๊งๆๆๆ
ยัง...วางหูไปแล้ว มีโทรกลับมาหลอนอีกรอบ...

"คราวหลังขอความร่วมมือใส่ให้ถูกต้องด้วยนะคะ... "

จ๊ากกกกก รู้แล้วครับ ผิดทีเดียวก็เข็ดแล้ว กว่าจะตามเรื่องได้ ... แทบบ้า นี่ยังสงสัยไม่หายว่าทำไมที่โทรไปเช็คตั้งแต่ได้ใบเตือนน่ะ เค้าถึงบอกว่าเรียบร้อยแล้ว....

วางหูไปได้อีกสองนาที...
.....

กริ๊งงงๆๆๆ ... จ๊ากกกกก (อีกที) ... จะหลอนอะไรช้านอีก....

"ครับ.." (ไปผุดไปเกิดซะเถอะโยม...อย่ามาหลอกมาหลอนกันเลย...)

"ลืมบอกไปว่า คราวหลังไม่ต้องหวังดีจ่ายเกินมานะคะ บิล เป็นเศษสตางค์ .23 ก็ไม่ต้องจ่ายเป็น 25 สตางค์นะคะ จ่ายให้เป๊ะๆ นะคะ"

อืม... กรรม... จ่ายเกินก็ผิด ถ้าตรูจ่ายขาดไปซักสตางค์นี่จะโดนยึดหม้อแปลงมั้ยเนี่ย...

....

พอจบเรื่อง ก็มานั่งคิดดู ว่า... เราเซ็งอะไร โมโหอะไร... คาดหวังอะไร จากการติตต่ิอครั้งนี้...

ไม่ได้คาดหวังให้เค้าเปลี่ยนแปลงระบบการทำงาน...

ไม่ได้คาดหวังให้เค้าต้องพูดจาเพราะพริ้ง... เหมือน operator บริษัทเอกชนทั่วไป...

ไม่ได้คาดหวังว่าต้องเจอกับพนักงานเสียงหวาน ...

ขอแค่... ได้เจอกับคนทำงาน ที่ตั้งใจจะ service เราด้วยการ solve ปัญหา แบบมืออาชีพหน่อยก็พอ... ถามไถ่ตรงประเด็น แก้ปัญหาตรงจุด ไม่โยนไปโยนมา... สุดท้าย ผู้ใช้บริการอย่างเราก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำอะไร.... ไม่รู้แม้แต่ว่า... ที่เค้าให้บริการเราคราวนี้เรียบร้อยจริงมั้ย.... อ้อ... ไม่รู้กระทั่งว่าคุยกับใครด้วย ต้องถามชื่อทุกคนเลย ไม่ถามก็ไม่บอก (บอกแต่ให้โทรกลับมา แล้วจะติดต่อใครละนี่)

หรืออย่างน้อยๆ ที่สุด.... ที่คาดหวัง... คือ... ความใส่ใจ... ที่ควรจะมี... ในการแก้ไขปัญหาใหู้ลูกค้า.... เสียง
คำว่า "แล้วยังไงคะ..." ยังคงก้องอยู่ในหัว

อดถามตัวเองไม่ได้ว่า... นี่เราขอมากไปรึเปล่า... หรือเป็นเราเองที่เรื่องมาก... เคยชิน ยึดติดอยู่กับระบบทุนนิยม ที่มีการแข่งขันกันอย่างมากมายในงานบริการ...

ก็ไม่รู้เหมือนกัน....

โดนตัดไฟ...

ขออัพบล็อกแบบไร้สาระซักวัน...

ประมาณว่าโดนตัดไฟครับ.... ความจริงแล้วจ่ายไปตั้งแต่วันที่ 2 พฤษภา วันนี้ 23 พฤษภา ... กลับมาถึงห้อง... ทำไมเปิดไฟแล้วมันมืดๆ หว่า...

เรื่องของเรื่องเนี่ย อาทิตย์ก่อนการไฟฟ้ามีใบแจ้งเตือนมาแล้วว่าเราไม่ได้จ่ายค่าไฟ... ก็งงๆ อะนะ แต่ก็โทรกลับไปสอบถาม ปรากฏว่าเจ้าหน้าที่เช็คแล้วบอกว่าขอโทษด้วย จ่ายเรียบร้อยแล้ว เป็นความผิดพลาด ไม่ต้องทำอะไร...

พอมาวันนี้...โดนตัดไฟ พร้อมใบแจ้งตัดไฟใบนึง (ดีที่มีใบแจ้งตัดไฟนะเนี่ย ไม่งั้นไม่รู้โทรไปแจ้งใครดี)

โทรไปแจ้งกับทางการไฟฟ้า ... เหนื่อยมาก... กว่าจะคุยกันรู้เรื่อง คือเค้าก็พยายามจะบอกว่า อาจจะเป็น ไอ้โน่น ไอ้นี่ ... อาจจะเงินตกค้างบ้างละ เกิดความผิดพลาดของระบบบ้างล่ะ...

แล้วก็หยุด... ประมาณว่าคิดว่าเรา "ok" กับคำตอบนั้นแล้ว.... รึไง... แต่มันไม่ใช่ เพราะคำตอบที่เราอยากได้คือ ข้อเท็จจริง ไม่ใช่การคาดคะเน... เลยไล่จี้เอาจนเค้าต้องรับปากว่าจะประสานงานให้ว่าเกิดอะไรขึ้น... แล้วค่อยติดต่อกันอีกทีพรุ่งนี้ เอาน่ะ... ถึงจะไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ แต่ก็ยังดีกว่าปล่อยให้เรื่องมันเงียบหายไปเลยเหมือนตอนแรกที่เค้าอยากจะให้เป็น... คือไ่ม่บอก action ที่เราจะต้องทำมาเลยอ่ะ... เลยแอบเสียวๆ ว่า ถ้าไม่จี้เนี่ย พรุ่งนี้มันจะตัดตรูอีกรอบป่าววะ

วางสายไป ไฟก็มาแล้วนี่ เลยเตรียมเอกสารยืนยัน ใบเสร็จการจ่ายเงิน พร้อมกับโทรไปเช็คกับทางธนาคารว่า ทุกอย่างเรียบร้อยจริงๆ เงินโอนแล้วจริง ....

อยากจะบอกว่า call center น่ารักมากครับ ช่วยให้บริการแบบเร็วทันใจ และข้อมูลพร้อมจริงๆ ธ.กสิกร...

สรุปว่า ทางธนาคารเรียบร้อย พร้อมกับ Ref. No ยืนยันอย่างดี ปัญหาก็น่าจะอยู่ที่การไฟฟ้า...เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยตามเรื่องต่อ...

ประสบการณ์แผ่นดินไหวครั้งแรกในชีวิต

วันนี้... เวลาประมาณบ่ายสี่โมง พวกผมกำลังอยู่ในห้องประชุม ชั้น 21 ตึกอื้อจื่อเหลียง ก็มีคนเข้ามาแจ้งว่า...

เกิดแผ่นดินไหว... ให้ไปรวมตัวกันที่ลานสวนลุม... บัดเดี๋ยวนี้...

วูบแรก ไม่ใช่ตกใจครับ... แต่งง... เพราะไม่มีใครรู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนใดๆ ทั้งสิ้น บางคน ถึงกับนึกในใจว่า... นี่มันรายการซ้อมรับสถานการณ์แบบเหมือนจริงรึเปล่าหว่า... และด้วยความที่ไม่ตกใจอะไรนี่เอง ทำให้ทุกๆ คน ค่อยๆ เดินลงบันไดหนีไฟกันไป เหมือนตอนซ้อมรับเหตุเพลิงไหม้...

ค่อยๆ เดิน กันจริงๆ ครับ หลายคนถึงกับเดินสวนกลับโต๊ะไปเอาข้าวของ, notebook, etc. ที่ชั้นตัวเองก่อน ค่อยไปบันไดหนีไฟ... (ค่อยๆ เดินเช่นกัน)

เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นถึงการใช้บันไดหนีไฟเพื่อรับเหตุการณ์จริงๆ ไม่ใ่ช่การซ้อม...

และก็เป็นครั้งแรกเช่นกันที่เห็นว่า... การซ้อมหนีไฟบ่อยๆ นั้น มีประโยชน์แค่ไหน... อย่างน้อย ก็ทำให้ทุกๆคนสามารถเดินลงบันไดหนีไฟกันได้อย่างเป็นธรรมชาติ ตามขั้นตอน ไม่ใช่รีบร้อนลนลานจนเหยียบกันตาย... หรือมีคนตกบันได บาดเจ็บ ซึ่งจะทำให้ภาพรวมทุกอย่างช้าไปกันใหญ่

พอลงมาถึงพื้นดิน... ก็ทยอยกันข้ามฟากไปสวนลุมทันที ไม่มัวยืนกีดขวางอยู่ใต้ตึก (แต่มีส่วนน้อยนะที่งงๆ อยู่ ถ้าตึกถล่มลงมาคงไม่รอด เสียดายที่อุตส่าห์เดินลงมาเป็นสิบชั้น

มารู้เอาตอนถึงพื้นแล้วว่า พวกชั้นสูงๆ ชั้น 30 ขึ้นไป ถึงจะได้เห็นฤทธิ์ของแผ่นดินไหว... ประมาณว่า กระจกสั่น ทั้งๆ ที่ศูนย์กลางของแผ่นดินไหวครั้งนี้อยู่ที่ชายแดน ลาว-พม่า เหนือเชียงรายขึ้นไปเกือบร้อยกิโล โดยมีความรุนแรงถึง 6.1 ริกเตอร์...

โชคดีจริงๆ ที่ไม่ได้เกิดในทะเลเหมือนคราวที่แล้ว... ไม่งั้นเราอาจจะต้องพบกับความน่ากลัวของสึนามิกันอีกครั้ง...

แต่อย่างน้อยๆ แผ่นดินไหวครั้งนี้ ก็เป็นสัญญาณเตือนแล้วว่า ประเทศไทยของเรา คงจะต้องเริ่มคิดรับมือภัยธรรมชาติรูปแบบนี้อย่างจริงจัง ... ไม่ใช่ปล่อยปละละเลยเหมือนก่อน เพราะเห็นเป็นเรื่องไกลตัว

อ้างอิงจาก Manager Online

ทำไม ทะเลบางแห่ง ถึงได้ดูดคนเล่นน้ำออกไปสู่ทะเลลึก!

ได้มาจาก forward mail ครับ เลยขอเอามาอัพบล็อกแบบมีสาระนิดๆ

...

วันสองวันนี้คงจะได้ยินข่าวกันว่า มีเด็กจมน้ำตายที่หาดแม่รำพึง ระยอง อีกแล้ว
คนแถวนั้นบอกว่าทะเลแถวนั้นแปลก ชอบดูดคนลงทะเล แล้วได้ยินว่ามีตายกันทุกปี

พอดีไปอ่านเจอกระทู้ pantip มีคนมาอธิบายเกี่ยวกับเรื่องนี้ แล้วก็วิธีการเอาตัวรอดเมื่อโดนทะเลดูดไว้ด้วย เลยเรียบเรียงมาให้อ่านดูเผื่อใครยังไม่รู้




เมื่อคลื่นม้วนตัวกลับลงทะเลหลังจากซัดเข้ากระทบฝั่ง สันและเนินทรายต่างๆที่วางตัวเรียงอยู่ใต้พื้นน้ำจะเป็นอุปสรรคขวางไม่ให้น้ำไหลคืนลงทะเลได้สะดวก ทำให้น้ำจะไปไหลรวมกันย้อนลงทะเลที่ช่องรอยต่อระหว่างสันทราย เกิดเป็นกระแสดูดออกจากฝั่งที่เรียกว่า Rip Current กระแสน้ำที่เกิดขึ้นนี้อาจจะมีความเร็วได้ตั้งแต่ 0.5-2.5 เมตร/วินาที ขึ้นอยู่กับความแรงของคลื่น และสภาพพื้นทะเลใต้ผิวน้ำ

อันตรายของ Rip Current จะเกิดกับคนที่ไม่รู้วิธีรับมือกับมันเมื่อตกเข้าไปในกระแสของมัน เพราะธรรมชาติของคนเรามักจะว่ายน้ำสวนทวนกระแสของ Rip Current ซึ่งก็มักจะแพ้และหมดแรงต้านทานในที่สุด



เมื่อประสบกับ Rip Current จงอย่าว่ายสวน กระแส แต่ให้ว่ายไปในระนาบของชายฝั่ง ซึ่งเราจะหลุดพ้นจากกระแสได้ในที่สุด จากนั้นจึงค่อยว่ายเข้าฝั่งเมื่อรอดพ้นจากอิทธิพลของมัน

อุปสรรคใต้น้ำอย่าง แนวหินหรือแนวปะการังมักจะอยู่คงที่ และเจ้าหน้าที่สามารถบอกเตือนกันได้ แต่แนวสันทรายมักจะมีการเคลื่อนพังหรือก่อตัวขึ้นใหม่ ตามฤดูกาลและสภาพอากาศ ทำให้ยากแก่การระวังป้องกัน ดังนั้น หลังฝนตกหนัก หรือ ในช่วงวันที่คลื่นน้ำทะเลปั่นปวน มักจะมีผลให้ทรายตามชายหาดพังไหลย้อนลงไปตกตะกอนนอกแนวขอบชายฝั่งทะเล ซึ่งทรายเหล่านี้เองเป็นสันทรายใต้นำ้ที่ขัดขวางการไหลย้อนกลับของน้ำทะเลที่ถาโถมเข้าฝั่งด้วยอิทธิพลของคลื่น น้ำทะเลจำนวนมากถูกบังคับให้ไหลกลับออกไปในช่องเปิดของสันทราย และกลายเป็น Rip Current ที่ทรงอานุภาพพร้อมจะปลิดชีพของคนที่ไม่รู้จักมัน

เพราะฉะนั้น หลังฝนตกหนัก หรือ หลังจากวันที่ทะเลปั่นป่วน จงงดลงเล่นน้ำทะเลสักสองสามวัน เพราะหลังจากนั้นสันทรายทะเลที่เกิดขึ้นจะพังและทราย ก็จะถูกกอบขึ้นมากองบนหาดทรายตามเดิม


Credit : คุณกฤตยฎีกา ณ pantip.com

จาก
http://www.pantip.com/cafe/wahkor/topic/X5387788/X5387788.html
http://www.talaythai.com/
http://www.ripcurrents.noaa.gov/overview.shtml
http://en.wikipedia.org/wiki/Rip_current